In de pas zonder m´n pas

Onze Su reis begint altijd met een fantastisch, een dikke fantastisch.
De route van het vliegveld naar Paramaribostad in de avonduren bij een slaperig roranje ondergaand zonnetje loopt door een vol groene jungle met hier en daar een dorpje waar kinderen druk doende zijn met voetballen en boompje klauteren.
Waar vaders loom onder diezelfde boom hangen en wat sleutelen aan de brommer (voor de liefhebbers...Suzuki GSX 1100 S Katana) en mams die met de laatstgeborene op de rug nog even een kakelende kip van kop ontdoet...voor de Roti van morgen...
Watertanden...
Tja, zo 'veggie' Jan en ik vanaf 1 januari bezig waren, zo non veggie zullen we de komende periode zijn.
Smikkelen & smokkelen mag.

Jan eet deze week niet zo goed (ikke overigens voor 2) daar hij wat grieperig vertrokken is uit Nederland, het kulleke!
Best wel 'heulheet' om bij deze temperaturen ook nog koortsig te zijn, maar zelf zegtie: 'Älles beter dan die flauwe 7 graoi in Nederland' dussss....
Bij mij sloeg de hitte direcct op m'n bol qua vergeetachtigheid...
Dag 1..bloodyhot...we lopen, in Nederlandse tred dus nog enigszins gehaast richting centrum van Para om SIM kaartjes aan te schaffen bij Digicell.
Eenmaal daar, de wachtrij doorstaan, blijkt dat je je legitimeren moeten.
Huh..grommm...dat hebben we niet bij ons en dus lopen we wederom in Nederlandse tred terug naar ons lieftallige huisje aan de Julianastraat voor ons paspoort.
Jan trekt vanwege griep de hitte niet meer en verdwijnt bij thuiskomst linea recta naar de bedstee en ik, na de nodige ziekenzusteractiviteiten weer naar het centrum richting Digicell.
Inmiddels is mijn Nederlands loopje al iets meer Surinaams geworden, nog steeds ietsje te snel, maar ik kom al aardig in de buurt.
Ik sta weer lekker in de rij...wachten...wachten...houkvan...en kom dan, gelukkig nog nét vordat ik aan de beurt ben erachter dat ik m'n paspoort wéér vergeten ben! LÓN! Ik stap nu weer woest (terugval in Nederlandse tred) door de straten van Para naar huis...
"wat ben je snel lieverd" roept Jan inmiddels ijlend van de koorts.
Ik meld m'n stunt en Jan meldt "Hoe kunde nou..."...ik maak me uit de voeten....
Huuj wacht..paspoort mee Lon!
Ik hervat m'n Simkaarttocht, inmiddels met een flinke blaar tussen de tenen rijker van de te lang niet gedragen olijke flipfloppertjes.
Eenmaal bij Digicell zie ik dat het bordje 'Closed' er zojuist neergehangen wordt! Ik klop en rammel en rammel nog harder aan de klink maar dat heeft geen enkele zin, pauze is pauze Lon!
Gelijk hebben ze.
Alleen ben ik nu oververhit! Kookpunt bereikt...Fuuuuuuuuuut!
Mn tred terug naar huis is Surinaams! Eindelijk! Het is weer gelukt, hij zit er weer in.

By the way, Simkaartje heb ik inmiddels gewoon bij ons om het hoekie gekocht...tsss...xegnix....

Zomerse groet
Janenlon