Suri-movie, Commewijne, Warapphakreek & Overbridge
Blijf op de hoogte en volg Lonneke van Welie
02 December 2015 | Suriname, Paramaribo
Het is heet in Nam…Surinam.
Weinig regen betekent weinig afkoeling.
`S middags is het handig om niet teveel buiten te vertoeven.
De voornemens zijn goed maar op 1 of andere manier vragen Jan en ik erom en zodoende zijn we geregeld te vinden op t fietske in de hitte.
Surinamers verklaren ons voor gek…en wij doen mee.
D´r zijn ook zoveel verschillende markten waar je ff heen moet, de Hindoestaanse, de Chinese, de Javaanse en lots of algemene markten en ze komen allemaal op hetzelfde neer: Eten!
Suriname is 1 grote fruit- en groentetuin, smullen jonge.
Had ik al verteld over de pindasaus hier…?
Oooh…het moest verboden worden zó lekker!
Daarnaast ook verslaafd geworden aan de meloenslushi a la Lon.
Laat de Hollandse zomer maar losbarsten.
Hoorde dat bij jullie de lente ook zo’n beetje z’n intrede gedaan heeft met krokusjes en volle terrasjes.
We krijgen hier ‘s avonds om 8 uur het NOS journaal voor de kiezen en zodoende zijn we volledig op de hoogte van jullie weersomstandigheden, een item wat we niet willen missen.
Van de week zaten we weer in een film, een echte Surinaamse film!
We begaven ons naar de vreemdelingendienst om een verlenging van onze toeristenkaart te regelen, wat standaard is bij langer verblijf dan een maand.
Waar het andere jaren altijd volle bak was en je er minimaal een dagdeel mee kwijt was, bleek het nu bijna uitgestorven.
Vreemd!
Gepaste naam vinden we, de Vreemdelingendienst.
Bij binnenkomst zien we in de wachtruimte diverse posters met de kledingadviezen voor deze locatie.
Zo is het bv. verboden om een hemdje te dragen, korte broek en rok kan ook niet door de beugel en de badslipper is al helemaal uit den boze.
Zit ik daar in m’n hemdje, korte rok en badslippers.
Goed, we zijn direct aan de beurt dus ik op munne flipfloppers naar de balie met tralie en meld dat we dolgraag een stempeltje in ons paspoort willen ter verlenging.
Spullen worden nu overhandigd en mevrouw 1 kijkt, knikt en kijkt naar de spullen en knikt nog een x.
Zo’n 10 minuten knikken en kijken later worden ze doorgeven aan Mevrouw 2 die er ook nog even een behoorlij forse blik op werpt.
Ze knikken nu beide, ze zijn het eens en de spullen gaan weer retour naar Mevrouw 1 die er voor de zekerheid nog een laatste blik op werpt.
Spullen worden nu definitief afgestaan aan Mevrouw 2.
De spullen komen Mevrouw 2 nog bekend voor van zo net en ze knikt nu wel heel heftig.
Er wordt een beetje getypt, waarschijnlijk dezelfde info die al eerder bij entree Su is ingevoerd.
Vervolgens gaat Mevrouw 2 (echt waar gebeurd) 20 minuten naar de paspoorten zitten staren…ik bedoel maar!
We twijfelen ff serieus of ze niet is slaap is gevallen.
Eenmaal `staarklaar` wordt een 3e persoon, Meneer 1 ingeschakeld die de spullekes nu overhandigd krijgt en hiernaar een partijtje gaat zitten stáren, Mevrouw 2 is er niks bij.
Na een tijdje stempelt hij de jongens ’s flink af en roept onze namen en krijgen we de paspoorten terug.
Er wordt ons ook nog ´n goeiedag toegewenst.
Een goeie dag…na zo’n film kan onze dag niet meer stuk.
Donderdag hebben we alweer onze laatste werkdag gehad.
Jan heeft z’n laatste fietske afgeleverd en ik de laatste oliedruppel eruit geperst.
Op m’n werkplek zijn deze week 3 Nederlandse giga´s komen werken vanwege een uitwisselingsproject met zorginstelling Fatima voor 1 maand.
Heel fijn!
Anders dan ik, in rol van masseur, worden zij geacht om zaken aan te pakken en te verbeteren.
Dit gaat op zo’n natuurlijke manier, ze voelen tot in de finesse aan hoe het te brengen.
Het werkt 2 kanten op, ze stellen zowel de werkmentaliteit van het personeel als de organisatorische kant waar de kenau zich over buigt aan de kaak.
Zou het verhaaltje dan toch nog een goede wending krijgen?
Word ik blij van!
Volgende week gaan we werken voor het kinderboekenfestival, boom roos vis vuur mus Pim…
Althans dat hoop ik, heb nu 4x een mail weggedaan en het is me nog niet duidelijk waar in Su het plaatsvindt en wat te doen… wordt vervolgd…denk ik…bel boek kees miep aap noot mies.
Vrijdag zijn we, in opdracht van Ingrid, hè Ingrid! Op zoek gegaan naar de Ingridweg voor een fotooke.
Het werd een dagvullend program door velden en wegen, palmroutes en achterbuurten, maar niet te vinden die weg en daar houden wij van!
Zo leren we bv de sportbuurt van Para kennen met z´n Badminton-en Volleybalstraat.
Begrepen tuurlijk al snel dat dit de buurt niet kon zijn, hè Ingrid!
Heet was het in de middag, gutsend van het zweet, smoezelig van het fijnstof van de zandweggetjes en pijne billekes van de kuilen in de weg raken we steeds verder van Para verwijderd.
We laten Jan en alleman meezoeken, de chefkok van de Margarinefabriek, de mannen van de autowasserij tot aan de tattooshop toe.
Eindelijk, na vele omzwervingen naderen we de Harryweg met daarnaast … Rapapaaah…
Deeeeee…. Ingridweg.
Toevallig zat er in de Ingridweg een Chinees (supermarkt) waar een groep kinderen ons nog ff een poot uitgedraaid heeft met lollies (x wat anders) welke vlot uit het zicht verdwenen, achterin de fietsenrekjes van de melkgebitjes.
Hebben we het nog niet gehad over de cocosdrankjes die al geopend waren voordat ik toegezegd had en binnen no-time de hele toonbank vervuild erbij lag met lege flesjes en vacuumgezogen pakjes …of ik nog ff dokken kon voor het hele kinderklasje …de kids vermenigvuldigden zichzelf in rap tempo wat gepaard ging met chaos en gegil.... en de verkoper lachte in zijn Chinese vuistje.(declareer ik nog wel n x Ingrid)
Verder hebben we van de week een tripje naar oude plantages gemaakt met een bootje bij de Warappakreek.
Skon! Op de Tijgers van muggen na.
Het gebied valt onder het district Commewijne en ligt ten zuiden van Paramaribo.
Het zijn veelal de Javanen die in dit gebied wonen, destijds hierheen gekomen als contractarbeiders na afschaffing van de slavernij.
Zij verbouwen de groenten en fruit op de enorm vruchtbare bodem van Su welke dagelijks naar de markten in Paramaribo gebracht worden.
Dit gebied waar zo´n 150 jaar geleden zoveel ellende was, komt nu over als een erg vredig lapje aarde.
Het is omgeven door jungle en de Surinamerivier waardoor het 1 en al rust uitstraalt.
Het gebied is wel aan het vergrijzen daar jongeren niet echt geinteresseerd zijn in de land- en tuinbouw.
Ik wil er zo gaan boeren en verbouwen en ben ook al n bietje grijs, dusss…
Doe je mee Mirjam?
Betreft de slavernij, deze is eigenlijk nog niet zo heel lang geleden afgeschaft, meen dat dit zo´n 3 generaties geleden is wat inhoudt dat er nog oudjes zijn die familieleden gekend hebben ten tijden van…
Mensen met verhalen.
Zaterdag hebben we een tripje Overbridge gedaan.
Je hebt trips en trips, maar dit was wel een verdomd goeie trip!
Mooi weer in aantocht en dus smeden we plannen voor Whitebeach, een aangelegd palmstrand ergens in de jungle.
De reisagente: “Nee er gaan dit weekend geen trip naar WB maar als je slim bent ga je lekker naar Overbridge, dat is idem als WB maar alleen met meer natuurschoon en dichterbij, een half uurtje rijden vanaf de stad”.
“Oh oké”, zo meegaand als we zijn (vandaag).
Afgesproken wordt dat we morgen om 10 uur opgepikt worden voor een dagje trippen.
En zo gezegd, ze staan tot onze verbazing ook echt om 10 uur strak voor onze deur te toeteren.
We stappen vrolijk in om vervolgens met de bus een uur voor een hotel te staan wachten voor de overige reisgenootjes waarmee ze om 11 uur afgesproken hebben.
Wat nou!
De motor van de bus moet natuurlijk dat uurtje wel blijven draaien daar de airco moet blijven draaien! Gekkenwerk!
Eenmaal volle bak arriveren we pas tegen half 1 in Overbridge.(dus de trip was ipv van een half uur liefst anderhalf uur en was dus verder dan de eigenlijke bestemming WB)
Jan en ik zijn de enige die vandaag weer terug gaan naar Para, de rest blijft er overnachten.
Voordat we uitstappen wordt de terugweg nog even overlegd; of we om 14 uur weer mee terug naar Para gaan!
????????????????????????????????
Na enige oren gewassen te hebben, is er nu de afspraak dat we rond 18 uur terugkachelen.
Overbridge zelf, wat ligt aan de Surinamerivier is mooi.
Alleen wat doen die ijzeren hekwerken in het water?
We horen dat er roofvissen zitten en de combi met eten en drinks in het water heeft inmiddels de nodige tenen gekost aan Surinamers.
Oké, handig zo’n hekwerkske, maar mogen we alleen zwemmen in die bakken omgeven door dat ijzer?
Inmiddels is het eb aan het worden en dus lopen de bakken langzaam aan leeg.
Lege bakken om in te zwemmen!!!
“Het getij duurt slechts 4 uur”, roept de spatmeester.
Op het moment dat we weer huiswaarts keren, lopen juist de bakken weer vol.
Ik zeg : ”Toptrip”
Jan zegt: ”Overbridge forever”
Nog ff de laatste nieuwtjes…
Ze hebben hier voor de as vierdaagseloop in april een disastermanager-officer aangesteld.
Klinkt hoopvol.
We hebben zojuist op de hoek van de straat op n goeie spitse rand van de plantenbak een gemberbiertje gedronken met het Surinaamse hoofd AIVD, hij stond er lekker bij in z´n onderbox en hempie op straat- het is ok zu werum- sigaartje tussen de kiezen...
Veiligheid Suriname lag ff op hoog niveau!
Ik werd gister aangezien voor een beroemde Surinaamse tri-atlete.
Hè nou, heb ik weer! Heb het zeker 5 minuten kunnen volhouden dat ik het ook echt was, het lukte me maar niet om door de mand te vallen.
Het is dat Jan zunne giebelkont is.
Fijn weekend nog XX
Weinig regen betekent weinig afkoeling.
`S middags is het handig om niet teveel buiten te vertoeven.
De voornemens zijn goed maar op 1 of andere manier vragen Jan en ik erom en zodoende zijn we geregeld te vinden op t fietske in de hitte.
Surinamers verklaren ons voor gek…en wij doen mee.
D´r zijn ook zoveel verschillende markten waar je ff heen moet, de Hindoestaanse, de Chinese, de Javaanse en lots of algemene markten en ze komen allemaal op hetzelfde neer: Eten!
Suriname is 1 grote fruit- en groentetuin, smullen jonge.
Had ik al verteld over de pindasaus hier…?
Oooh…het moest verboden worden zó lekker!
Daarnaast ook verslaafd geworden aan de meloenslushi a la Lon.
Laat de Hollandse zomer maar losbarsten.
Hoorde dat bij jullie de lente ook zo’n beetje z’n intrede gedaan heeft met krokusjes en volle terrasjes.
We krijgen hier ‘s avonds om 8 uur het NOS journaal voor de kiezen en zodoende zijn we volledig op de hoogte van jullie weersomstandigheden, een item wat we niet willen missen.
Van de week zaten we weer in een film, een echte Surinaamse film!
We begaven ons naar de vreemdelingendienst om een verlenging van onze toeristenkaart te regelen, wat standaard is bij langer verblijf dan een maand.
Waar het andere jaren altijd volle bak was en je er minimaal een dagdeel mee kwijt was, bleek het nu bijna uitgestorven.
Vreemd!
Gepaste naam vinden we, de Vreemdelingendienst.
Bij binnenkomst zien we in de wachtruimte diverse posters met de kledingadviezen voor deze locatie.
Zo is het bv. verboden om een hemdje te dragen, korte broek en rok kan ook niet door de beugel en de badslipper is al helemaal uit den boze.
Zit ik daar in m’n hemdje, korte rok en badslippers.
Goed, we zijn direct aan de beurt dus ik op munne flipfloppers naar de balie met tralie en meld dat we dolgraag een stempeltje in ons paspoort willen ter verlenging.
Spullen worden nu overhandigd en mevrouw 1 kijkt, knikt en kijkt naar de spullen en knikt nog een x.
Zo’n 10 minuten knikken en kijken later worden ze doorgeven aan Mevrouw 2 die er ook nog even een behoorlij forse blik op werpt.
Ze knikken nu beide, ze zijn het eens en de spullen gaan weer retour naar Mevrouw 1 die er voor de zekerheid nog een laatste blik op werpt.
Spullen worden nu definitief afgestaan aan Mevrouw 2.
De spullen komen Mevrouw 2 nog bekend voor van zo net en ze knikt nu wel heel heftig.
Er wordt een beetje getypt, waarschijnlijk dezelfde info die al eerder bij entree Su is ingevoerd.
Vervolgens gaat Mevrouw 2 (echt waar gebeurd) 20 minuten naar de paspoorten zitten staren…ik bedoel maar!
We twijfelen ff serieus of ze niet is slaap is gevallen.
Eenmaal `staarklaar` wordt een 3e persoon, Meneer 1 ingeschakeld die de spullekes nu overhandigd krijgt en hiernaar een partijtje gaat zitten stáren, Mevrouw 2 is er niks bij.
Na een tijdje stempelt hij de jongens ’s flink af en roept onze namen en krijgen we de paspoorten terug.
Er wordt ons ook nog ´n goeiedag toegewenst.
Een goeie dag…na zo’n film kan onze dag niet meer stuk.
Donderdag hebben we alweer onze laatste werkdag gehad.
Jan heeft z’n laatste fietske afgeleverd en ik de laatste oliedruppel eruit geperst.
Op m’n werkplek zijn deze week 3 Nederlandse giga´s komen werken vanwege een uitwisselingsproject met zorginstelling Fatima voor 1 maand.
Heel fijn!
Anders dan ik, in rol van masseur, worden zij geacht om zaken aan te pakken en te verbeteren.
Dit gaat op zo’n natuurlijke manier, ze voelen tot in de finesse aan hoe het te brengen.
Het werkt 2 kanten op, ze stellen zowel de werkmentaliteit van het personeel als de organisatorische kant waar de kenau zich over buigt aan de kaak.
Zou het verhaaltje dan toch nog een goede wending krijgen?
Word ik blij van!
Volgende week gaan we werken voor het kinderboekenfestival, boom roos vis vuur mus Pim…
Althans dat hoop ik, heb nu 4x een mail weggedaan en het is me nog niet duidelijk waar in Su het plaatsvindt en wat te doen… wordt vervolgd…denk ik…bel boek kees miep aap noot mies.
Vrijdag zijn we, in opdracht van Ingrid, hè Ingrid! Op zoek gegaan naar de Ingridweg voor een fotooke.
Het werd een dagvullend program door velden en wegen, palmroutes en achterbuurten, maar niet te vinden die weg en daar houden wij van!
Zo leren we bv de sportbuurt van Para kennen met z´n Badminton-en Volleybalstraat.
Begrepen tuurlijk al snel dat dit de buurt niet kon zijn, hè Ingrid!
Heet was het in de middag, gutsend van het zweet, smoezelig van het fijnstof van de zandweggetjes en pijne billekes van de kuilen in de weg raken we steeds verder van Para verwijderd.
We laten Jan en alleman meezoeken, de chefkok van de Margarinefabriek, de mannen van de autowasserij tot aan de tattooshop toe.
Eindelijk, na vele omzwervingen naderen we de Harryweg met daarnaast … Rapapaaah…
Deeeeee…. Ingridweg.
Toevallig zat er in de Ingridweg een Chinees (supermarkt) waar een groep kinderen ons nog ff een poot uitgedraaid heeft met lollies (x wat anders) welke vlot uit het zicht verdwenen, achterin de fietsenrekjes van de melkgebitjes.
Hebben we het nog niet gehad over de cocosdrankjes die al geopend waren voordat ik toegezegd had en binnen no-time de hele toonbank vervuild erbij lag met lege flesjes en vacuumgezogen pakjes …of ik nog ff dokken kon voor het hele kinderklasje …de kids vermenigvuldigden zichzelf in rap tempo wat gepaard ging met chaos en gegil.... en de verkoper lachte in zijn Chinese vuistje.(declareer ik nog wel n x Ingrid)
Verder hebben we van de week een tripje naar oude plantages gemaakt met een bootje bij de Warappakreek.
Skon! Op de Tijgers van muggen na.
Het gebied valt onder het district Commewijne en ligt ten zuiden van Paramaribo.
Het zijn veelal de Javanen die in dit gebied wonen, destijds hierheen gekomen als contractarbeiders na afschaffing van de slavernij.
Zij verbouwen de groenten en fruit op de enorm vruchtbare bodem van Su welke dagelijks naar de markten in Paramaribo gebracht worden.
Dit gebied waar zo´n 150 jaar geleden zoveel ellende was, komt nu over als een erg vredig lapje aarde.
Het is omgeven door jungle en de Surinamerivier waardoor het 1 en al rust uitstraalt.
Het gebied is wel aan het vergrijzen daar jongeren niet echt geinteresseerd zijn in de land- en tuinbouw.
Ik wil er zo gaan boeren en verbouwen en ben ook al n bietje grijs, dusss…
Doe je mee Mirjam?
Betreft de slavernij, deze is eigenlijk nog niet zo heel lang geleden afgeschaft, meen dat dit zo´n 3 generaties geleden is wat inhoudt dat er nog oudjes zijn die familieleden gekend hebben ten tijden van…
Mensen met verhalen.
Zaterdag hebben we een tripje Overbridge gedaan.
Je hebt trips en trips, maar dit was wel een verdomd goeie trip!
Mooi weer in aantocht en dus smeden we plannen voor Whitebeach, een aangelegd palmstrand ergens in de jungle.
De reisagente: “Nee er gaan dit weekend geen trip naar WB maar als je slim bent ga je lekker naar Overbridge, dat is idem als WB maar alleen met meer natuurschoon en dichterbij, een half uurtje rijden vanaf de stad”.
“Oh oké”, zo meegaand als we zijn (vandaag).
Afgesproken wordt dat we morgen om 10 uur opgepikt worden voor een dagje trippen.
En zo gezegd, ze staan tot onze verbazing ook echt om 10 uur strak voor onze deur te toeteren.
We stappen vrolijk in om vervolgens met de bus een uur voor een hotel te staan wachten voor de overige reisgenootjes waarmee ze om 11 uur afgesproken hebben.
Wat nou!
De motor van de bus moet natuurlijk dat uurtje wel blijven draaien daar de airco moet blijven draaien! Gekkenwerk!
Eenmaal volle bak arriveren we pas tegen half 1 in Overbridge.(dus de trip was ipv van een half uur liefst anderhalf uur en was dus verder dan de eigenlijke bestemming WB)
Jan en ik zijn de enige die vandaag weer terug gaan naar Para, de rest blijft er overnachten.
Voordat we uitstappen wordt de terugweg nog even overlegd; of we om 14 uur weer mee terug naar Para gaan!
????????????????????????????????
Na enige oren gewassen te hebben, is er nu de afspraak dat we rond 18 uur terugkachelen.
Overbridge zelf, wat ligt aan de Surinamerivier is mooi.
Alleen wat doen die ijzeren hekwerken in het water?
We horen dat er roofvissen zitten en de combi met eten en drinks in het water heeft inmiddels de nodige tenen gekost aan Surinamers.
Oké, handig zo’n hekwerkske, maar mogen we alleen zwemmen in die bakken omgeven door dat ijzer?
Inmiddels is het eb aan het worden en dus lopen de bakken langzaam aan leeg.
Lege bakken om in te zwemmen!!!
“Het getij duurt slechts 4 uur”, roept de spatmeester.
Op het moment dat we weer huiswaarts keren, lopen juist de bakken weer vol.
Ik zeg : ”Toptrip”
Jan zegt: ”Overbridge forever”
Nog ff de laatste nieuwtjes…
Ze hebben hier voor de as vierdaagseloop in april een disastermanager-officer aangesteld.
Klinkt hoopvol.
We hebben zojuist op de hoek van de straat op n goeie spitse rand van de plantenbak een gemberbiertje gedronken met het Surinaamse hoofd AIVD, hij stond er lekker bij in z´n onderbox en hempie op straat- het is ok zu werum- sigaartje tussen de kiezen...
Veiligheid Suriname lag ff op hoog niveau!
Ik werd gister aangezien voor een beroemde Surinaamse tri-atlete.
Hè nou, heb ik weer! Heb het zeker 5 minuten kunnen volhouden dat ik het ook echt was, het lukte me maar niet om door de mand te vallen.
Het is dat Jan zunne giebelkont is.
Fijn weekend nog XX
