Boom roos vis maar geen vuur...

Poehpoeh
En dit maal honderdduzend … een poging om een tripje naar Curaçao te boeken was al een reis op zich waarmee ik jullie niet ga vervelen, maar geloof dat er gegromd is!
Vervolgens de reis daarheen, tsja daar zat een canceling bij inbegrepen.
Gepakt en gezakt, doorweekt van de regen, na veul wachten en bijna 2 uur rijden met daarbij een ingecalculeerde file, staan we nog-nooit-zó-klaar-geweest-voor-een-reisje, toch nog mooi op tijd op de luchthaven.
Nouja, we zijn wel érg vroeg want alles is nog gesloten…hmm te vroeg…nix voor ons….!!!
“Tsja” weet de cancelmeneer ff later verontschuldigend uit te brengen,
"We konden jullie niet bereiken op de gsm (m´n nummer staat nb op de ticket vermeld) en we hadden ook geen emailadres van jullie…(we hadden een E-ticket wel te verstaan welke dus naar mijn mailadres gestuurd was) en dus hebben wij de canceling niet aan jullie kunnen doorgeven ……!!!!!!!!!
Lees nog veel meer uitroeptekens!
Zo´n dikke 4 uur later zitten we op kosten van de vliegmaatschappij in een veel te dik hotel, waar we 24 uur lang alleen maar geprat gegeten geslapen gegeten geslapen en gegeten hebben. ( had iets te maken met regen enzo...)

Na een nieuwe poging de day after, zijn we dan toch aangekomen (2 onsjes) in Willemstad.
Curaçao, ik zeg… een warm welkom met lange cactussen, een aankomend Zennnn-platform met daarop een eigenwijze geoloog en een Duitse tuinman.
Rudy de bananenboer met bonen in z´n nasi.
Wijlen Will maar potige Inge.
Ontzettend vriendelijk volk.
Turquoise zee, palmtrees, jawel ….de beauty van een papegaaivis en nog veel meer bontgekleurde zwemsels waarmee ik kennis gemaakt heb met lekkend zout snorkelgerei op en dus hoestend & proestend d´r bijna in gebleven ben.
Dit met op de vóórgrond een verfrissende passaatwind, koddige leguanen & dol fijne dolfijnen, cruiseschepen en muchomucho gekleurde huisjes, ons stulpje thuis is er nix bij.
Laat ik niet "De employee van de maand januari" van de Pizza hut vergeten…(denk aan dikke billen) chaos & gekte en maar liefst 7 chakra´s on the island.
Verder zijn er naast een Beatrixje (lees kipfilet met pindasaus) veul birds, en niet onbelangrijk … géén regen.
Jan Smith? Nie gezien.
Barry Hay? Nie gehoord.
Wel was er Onix de prachtige zwarte lobbes van een waakhond met zijn vrind de lieve Roostert lookalike.
Ook mochten we getuigen zijn van de prepaid stroom in de B&B welke helaas net op was en hebben we ouderwets mogen betalen in guldens.
We hebben enorm ons best gedaan om het eiland schoon te houden… (je krijgt zo´n 36 servetten als je op een terras wat eet, waarop vermeld staat “Keep the island clean” die vervolgens door de stevige passaatwind weer net zo snel uit je handen gerukt worden… dwarrelend over het “schone eiland”).
Drie politiemannen by bike die achter een hard rennende zwerver met groene klikobak aan fietsen....
Dan nog de rit met Anneke naar het vliegveld in een Ford Taunus met gesmolten airbags en lopen we zo tegen het einde van ons reisje nog ff aan tegen een verrassende "ophoepeltax" die je op het eind van de reis nog ff door je neus geboord wordt.
Als laatste uitroepteken om de reis ´s lekker af te blussen…. een urenlange vertraging op weg naar huis eh… Paramaribo dus.
We zitten nu in een vliegend tuig en de stewardess komt met haar schorre stem vragen of we kaas of kip op ons broodje willen….
”Héél alstublieft ff geen kip meer”, zingen Jan en ik in koor.

Aanloop en einde van de trip kenden dus wat drama, maar daar tussenin was het goed toeven op het eiland.
Babes, wanneer starten we onze B&B?

Nu wordt het tijd voor nog een laatste Surinaamse roti, kouseband, een Parbobiertje, een heuse warung Blauwtje (Zal ik er peper bijzetten mevrouw?) een baka bana, moksi alesi, een pompelmoes, een zuurzakkie en een soft, een té lekkere saotosoep met een gekookt eitje erin en dan kandiewelwèr en kommuh we naar huis…op naar de boerenkool....

Tot zo
Toedeloe en dokus van Jannus & Lonnus X

PS (vanuit de taxi naar huis)
Laten we nu ook nog ´s bij binnenkomst in Suriname opnieuw een toeristenkaart moeten kopen, tsja dat krijg je als je Suriname 5 dagen in de steek laat, dan is je kaart niet geldig meer.
Al die dagen lang is ons ´s lekker de centen uit de zak geklopt….Jan en ik melden bij de douane, niet meer zo vriendelijk deze keer, dat we zó klaar zijn met geldklopperij, waarop er “bijna-woorden” ontstaan, echt zó gezellig….
De douanebeambte eindigt met de woorden: “ Jullie hadden dit kunnen weten als jullie naar het journaal in Nederland hadden gekeken, maar jullie hebben dit zeker niet gedaan hè, jullie waren zeker niet thuis!”
Jullie begrijpen, beste beeldbuiskinderen, dat we in Nederland tijdens het journaaluurtje tussen half 8 en 9 niet meer gestoord willen worden.
Wij zijn DRUK!

Rijden nu langs houtzagerij “NOOIT GEDACHT” !
Nooit gedacht.

Doeidoei