Update
Blijf op de hoogte en volg Lonneke van Welie
22 Februari 2016 | Suriname, Paramaribo
Ola,
Vanuit een warm en nat Suriname… alles paletti hier.
Het is in Paramaribo weer oud vertrouwd met onze onafscheidelijke vrind de regen.
Er tikt de laatste 2 dagen zoveel regen weg op ons zinken dak dat het op de trommelvliezen gaat inwerken.
Jan en ik verstaan elkaar nauwelijks, dus praten doen we al een tijdje niet meer, de mond gaat alleen nog open voor een heerlijk Surinaams hapje.
Zojuist weer een meer dan lekkere roti rol verorberd samen met ome Joop die van z´n laatste vakantiedag aan het genieten was.
De oom van Jan die zegt dat dit z´n laatste trip in Su is geweest.
Hij heeft er dik 30 jaar gewoond als pater en komt nog geregeld langs.
We hebben hem zojuist uitgezwaaid, het was zowaar ff droog toen hij op zijn omafiets klom, totdat hij halverwege de straat alsnog een laatste Surinaamse bak water over zich heen kreeg.
Potjan, wat een hemels afscheid voor hem.
Voor het eerst hebben we hetzelfde stekje genomen als vorig jaar daar het zo’n heerlijk authentiek beestvrij houten huis is met tuin en veranda.
Ook de buurt stond ons bij als beregezellig, we wilden ons al bijna aanmelden bij de buurtvereniging,.
Kijk en daar zit 'm dan de kneep.
De buurt is hier en daar wat veranderd, oké, dat onze hindoe buuropa nog steeds dagelijks onze mooiste bloemen plukt voor z’n offergoden nemen we voor lief maar de buren ernaast zijn giga schreeuwers geworden.
Een echtpaar, beide zonder werk met 3 kids waarvan 1 baby.
Moeders decibellen komen boven de regen op ons zinken dak uit, echt! De godganse dag wordt er ruzie gemaakt en die arme drommel van een baby maar krijsen, net als zijn moeder.
Aan de andere kant woont een buurman die druk doende is met drugsdealen samen met z’n loopjongen, net n film en dit alles is prima te volgen vanuit ons stulpje.
Een paar huizen verderop in de straat woont een indianenfamilie waar een jonge hond continu vast zit aan een te korte ketting langs de kant van de weg.
Het beestje zit dus met 0 bewegingsruimte in de regen en in de felle zon met als gezelschap naast zich z’n drollen, dat is zijn leven!
Blaffen piepen en trekken aan de ketting is een dagtaak voor hem.
De kids vinden dit normaal “Doetie toch altijd dat trekken en piepen!”
Kon op een gegeven moment geen bamisliert meer door m’n keel krijgen en dus dwong ik mezelf daarheen, gewapend met een flyer van het dierenasiel.
Telkens waren de kinderen alleen thuis…tot avond 3.
Een grote brede Indiaan, noem m vh gemak ff Winnetoe, kwam net z’n huis uit en ik sprak hem aan, uiteraard op m´n alleraardigst wetende dat ik op zo’n moment een grote bemoeial ben.
Geloof niet dat er in m’n leven ooit een verhaal zo fout gevallen is als bij deze indiaan.
Hij begon te sissen van woede, stond nog 15 cm van me vandaan en bleef me strak in m’n ogen kijken.
Zijn hele gezicht trilde en hij begon te huilen van gif.
Ik zal het kort houden, ik heb in een kwartier tijd de hele kolonisatie over me heen gehad.
De drek kwam er van alle kanten af.
Na hem bedankt te hebben voor het fijne gesprek en thuis gekomen, viel de bami nog slechter dan voorheen.
Snachts droomde ik van pijl & boog, totumpalen en Winnetoe, de échte!
Het is nu een dag of 3 later en warempel, ik zag de hond vanmorgen, evengoed nog aan een korte ketting maar wel onder het balkon vanwege de stortregen.
Winst? Ik zeg 1-0 voor de dog en ik weer aan de bami.
Bij Unu Pikin zit Janneman er weer helemaal in.
De sociale werkplaats heeft jammer genoeg weinig opdrachten lopen en ook de fiestenwerkplaats moet het doen met nog slechts enkele vehicles.
Jan gaat de uitdaging aan, het zoeken van onderdelen teneinde met een verkoopbare fiets op de proppen te komen.
Hij vermaakt zich!
Er is hem van het weekend nog een tijdelijk job aangeboden door UP en hij had graag gehapt, is het niet dat hij net het begin van het jaar met andere plannen is gestart.
Ik verveel me ook geen seconde en zowel dan doe ik dat hangende aan een cocosnoot, wel zo fijn.
De bedoeling is hier m’n cursus ayurveda af te maken met de nodige workshops.
Daar de hindoes verbonden zijn met de ayurveda en deze groep hier volop zit, geeft dit een goeie aansluiting voor mij.
Ook was het m’n bedoeling om naar een yogaschool te gaan maar ik kom niet verder dan yoga aan huis.
De lessen vinden savonds plaats waardoor de fiets geen optie is voor mij.
Een taxi klinkt dan logisch maar ben tot nu toe nog bij elke workshop dikkiedik te laat gekomen hierdoor.
Hoe dat werkt...
Ik bel de taxicentrale…”Ik wil graag half 10 daar en daar zijn, hoe laat word ik dan opgepikt?"
"Op tijd mevrouwtje."
"Ja maar ik ben een Hollandse en kom graag een beetje op tijd (Huh? Hoor ik m´n collega’s denken)"
"Maakt u zich nou niet zo druk mevrouwtje, u komt op tijd, heus."
"Ja maar…half 10 moet ik er zeker zijn dus kom een half uur eerder ofzo…"
"Mevrouwtje, hoe vaak moet ik u nog zeggen ..u gaat op tijd komen ja”. Dit duurde zo nog een "hortje" zonder dat ik een tijdstip kreeg.
Vervolgens is de taxi om half 10 komen aanzetten en bleek het nog een half uur rijden te zijn.
Nouja, dit is schering en inslag alhier, maar zowaar, gister had ik er 1 besteld bij taxi Geeltje (joh) en toen kwamen er maar liefst 2 taxi’s 3 kwartier te vroeg!!!
Echweur gebeurt! In Suriname!
Heb ze een heule dikke pluim gegeven en gevraagd om wat later terug te komen.
Die heb ik vervolgens niet meer gezien en dus kwam ik weer een uur te laat bij de workshop.
Dus ja… misschien de yoga toch maar ff aan huis blijven doen.
In die workshop van gister over ayurvedisch koken ging het op een gegeven moment over de piramide van Maslov, waarbij wat Surinaamse vrouwen gierend van het lachen vertelden dat zij ipv aan de basis juist bovenaan in de top van de piramide beginnen…”eerst die cruise maken en dat huis met dat lekkende dak …och dat gaat vanzelf wel goed komen joh.”
Tja...das ook een manier.
Jan meldt zojuist nog ff dat Werchter en vooral pannenkoeken eten bij Mimi in zijn Maslov piramide zit… dan wete gullie da.
Nou dit was een klein introotje.
Hou jullie taai…lente is in aantocht
Joep doei mazzels xx
Groetjes
Vanuit een warm en nat Suriname… alles paletti hier.
Het is in Paramaribo weer oud vertrouwd met onze onafscheidelijke vrind de regen.
Er tikt de laatste 2 dagen zoveel regen weg op ons zinken dak dat het op de trommelvliezen gaat inwerken.
Jan en ik verstaan elkaar nauwelijks, dus praten doen we al een tijdje niet meer, de mond gaat alleen nog open voor een heerlijk Surinaams hapje.
Zojuist weer een meer dan lekkere roti rol verorberd samen met ome Joop die van z´n laatste vakantiedag aan het genieten was.
De oom van Jan die zegt dat dit z´n laatste trip in Su is geweest.
Hij heeft er dik 30 jaar gewoond als pater en komt nog geregeld langs.
We hebben hem zojuist uitgezwaaid, het was zowaar ff droog toen hij op zijn omafiets klom, totdat hij halverwege de straat alsnog een laatste Surinaamse bak water over zich heen kreeg.
Potjan, wat een hemels afscheid voor hem.
Voor het eerst hebben we hetzelfde stekje genomen als vorig jaar daar het zo’n heerlijk authentiek beestvrij houten huis is met tuin en veranda.
Ook de buurt stond ons bij als beregezellig, we wilden ons al bijna aanmelden bij de buurtvereniging,.
Kijk en daar zit 'm dan de kneep.
De buurt is hier en daar wat veranderd, oké, dat onze hindoe buuropa nog steeds dagelijks onze mooiste bloemen plukt voor z’n offergoden nemen we voor lief maar de buren ernaast zijn giga schreeuwers geworden.
Een echtpaar, beide zonder werk met 3 kids waarvan 1 baby.
Moeders decibellen komen boven de regen op ons zinken dak uit, echt! De godganse dag wordt er ruzie gemaakt en die arme drommel van een baby maar krijsen, net als zijn moeder.
Aan de andere kant woont een buurman die druk doende is met drugsdealen samen met z’n loopjongen, net n film en dit alles is prima te volgen vanuit ons stulpje.
Een paar huizen verderop in de straat woont een indianenfamilie waar een jonge hond continu vast zit aan een te korte ketting langs de kant van de weg.
Het beestje zit dus met 0 bewegingsruimte in de regen en in de felle zon met als gezelschap naast zich z’n drollen, dat is zijn leven!
Blaffen piepen en trekken aan de ketting is een dagtaak voor hem.
De kids vinden dit normaal “Doetie toch altijd dat trekken en piepen!”
Kon op een gegeven moment geen bamisliert meer door m’n keel krijgen en dus dwong ik mezelf daarheen, gewapend met een flyer van het dierenasiel.
Telkens waren de kinderen alleen thuis…tot avond 3.
Een grote brede Indiaan, noem m vh gemak ff Winnetoe, kwam net z’n huis uit en ik sprak hem aan, uiteraard op m´n alleraardigst wetende dat ik op zo’n moment een grote bemoeial ben.
Geloof niet dat er in m’n leven ooit een verhaal zo fout gevallen is als bij deze indiaan.
Hij begon te sissen van woede, stond nog 15 cm van me vandaan en bleef me strak in m’n ogen kijken.
Zijn hele gezicht trilde en hij begon te huilen van gif.
Ik zal het kort houden, ik heb in een kwartier tijd de hele kolonisatie over me heen gehad.
De drek kwam er van alle kanten af.
Na hem bedankt te hebben voor het fijne gesprek en thuis gekomen, viel de bami nog slechter dan voorheen.
Snachts droomde ik van pijl & boog, totumpalen en Winnetoe, de échte!
Het is nu een dag of 3 later en warempel, ik zag de hond vanmorgen, evengoed nog aan een korte ketting maar wel onder het balkon vanwege de stortregen.
Winst? Ik zeg 1-0 voor de dog en ik weer aan de bami.
Bij Unu Pikin zit Janneman er weer helemaal in.
De sociale werkplaats heeft jammer genoeg weinig opdrachten lopen en ook de fiestenwerkplaats moet het doen met nog slechts enkele vehicles.
Jan gaat de uitdaging aan, het zoeken van onderdelen teneinde met een verkoopbare fiets op de proppen te komen.
Hij vermaakt zich!
Er is hem van het weekend nog een tijdelijk job aangeboden door UP en hij had graag gehapt, is het niet dat hij net het begin van het jaar met andere plannen is gestart.
Ik verveel me ook geen seconde en zowel dan doe ik dat hangende aan een cocosnoot, wel zo fijn.
De bedoeling is hier m’n cursus ayurveda af te maken met de nodige workshops.
Daar de hindoes verbonden zijn met de ayurveda en deze groep hier volop zit, geeft dit een goeie aansluiting voor mij.
Ook was het m’n bedoeling om naar een yogaschool te gaan maar ik kom niet verder dan yoga aan huis.
De lessen vinden savonds plaats waardoor de fiets geen optie is voor mij.
Een taxi klinkt dan logisch maar ben tot nu toe nog bij elke workshop dikkiedik te laat gekomen hierdoor.
Hoe dat werkt...
Ik bel de taxicentrale…”Ik wil graag half 10 daar en daar zijn, hoe laat word ik dan opgepikt?"
"Op tijd mevrouwtje."
"Ja maar ik ben een Hollandse en kom graag een beetje op tijd (Huh? Hoor ik m´n collega’s denken)"
"Maakt u zich nou niet zo druk mevrouwtje, u komt op tijd, heus."
"Ja maar…half 10 moet ik er zeker zijn dus kom een half uur eerder ofzo…"
"Mevrouwtje, hoe vaak moet ik u nog zeggen ..u gaat op tijd komen ja”. Dit duurde zo nog een "hortje" zonder dat ik een tijdstip kreeg.
Vervolgens is de taxi om half 10 komen aanzetten en bleek het nog een half uur rijden te zijn.
Nouja, dit is schering en inslag alhier, maar zowaar, gister had ik er 1 besteld bij taxi Geeltje (joh) en toen kwamen er maar liefst 2 taxi’s 3 kwartier te vroeg!!!
Echweur gebeurt! In Suriname!
Heb ze een heule dikke pluim gegeven en gevraagd om wat later terug te komen.
Die heb ik vervolgens niet meer gezien en dus kwam ik weer een uur te laat bij de workshop.
Dus ja… misschien de yoga toch maar ff aan huis blijven doen.
In die workshop van gister over ayurvedisch koken ging het op een gegeven moment over de piramide van Maslov, waarbij wat Surinaamse vrouwen gierend van het lachen vertelden dat zij ipv aan de basis juist bovenaan in de top van de piramide beginnen…”eerst die cruise maken en dat huis met dat lekkende dak …och dat gaat vanzelf wel goed komen joh.”
Tja...das ook een manier.
Jan meldt zojuist nog ff dat Werchter en vooral pannenkoeken eten bij Mimi in zijn Maslov piramide zit… dan wete gullie da.
Nou dit was een klein introotje.
Hou jullie taai…lente is in aantocht
Joep doei mazzels xx
Groetjes
-
24 Februari 2016 - 18:38
Leny:
Klinkt als 'n relaxte, ontspannen en heerlijk zonnige vakantie! Geniet er maar lekker van -
26 Februari 2016 - 18:07
Trees Deten:
Ik geniet met volle teugen van jullie verslag.
