Teveel Decibell
Door: lonenjan
Blijf op de hoogte en volg Lonneke van Welie
14 Februari 2011 | Suriname, Paramaribo
Voor de laatste paar nachten hebben we een ander onderkomen, daar onze familie volgeboekt zit. We gingen voor rust relaxen en regen (Dé 3 R-en). Nou, de R van regen die hebben we in ieder geval binnen, maar betreft de overige R-en.......
Voor de nacht hield het in dat we weggeblazen zijn door een live-band die van óns niet persee had gehoeven!!!! Een hindoestaanse band die het wel erg op een klaagzang zette en doorging tot de ochtendstond en die had alles behalve goud in de mond. Ons bed stond zo te trillen (wel netjes in de maat) het leek wel de trilplaat van Vanessa (ben dus een paar pondjes lichter). De schilderijen dansten aan de muur gezelli samen met de glazen in de kast, daar de band zich recht onder onze kamer bevond. Bij het krieken vd dag waren we zo verschrikkelijk chagarijnig dat Jan boos naar beneden gestoven is om zijn beklag te doen. Het toeval wilde dat onze deur uitkwam op het podium vd band.....en daar heeft Jan dan ook , netjes in pymama, z´n "woordje" gedaan!!!
Ze hebben het op een akkoordje gegooid "Nou, nog 1 nummertje dan." (van een half uur)!!!
De volgende dag heeft Jan via de poetsdames om de baas gevraagd en daar heeft ie nog een x zijn hartje gelucht, daar ons ten onrechte een rustig oord voorgeschoteld was. Fijn zo, klaar! Bleek later alleen de baas vd poetsdames te zijn!!!
Man man, wat een regen hebben we de laatste 2 weken gehad, en nóg, want het komt er met bakken uitgevallen. Het maakt ook zo´n lawaai op die golfplaatdakjes hier. En dit noemen ze dan de droge periode, ben dus razend benieuwd naar de natte! Begin het zoetjesaan verdacht te vinden dat we altijd in februari er ergens uitgeregend worden. Heb 4 paraplu´s gekocht in 10 dagen tijds, want telkens laat ik
´m weer ergens liggen als de zon schijnt....JOH!
Gelukkig houdt onze Rastafari/ taximan ons nauwlettend in de gaten en is hij er telkens right place right time. Momenteel staat het in onze kamer vol met pannetjes en emmers om de watervalletjes op te vangen en dit getiktak doet me denken aan Toontje Lager met "ik heb stiekem met je gedanst." ( we dansen ons dan ook suf, hebben toch niet veel beters te doen!!!!)
Het is echt visiteweer en dus hebben we wat bezoekjes afgelegd, lees pater-en nonnenroute, een internaat voor vg, en wat projecten voor munne swester. En met als klap op de vuurpijl hebben we het oudste radiostation van Su. aangedaan. Hebben hier een rondleiding door de tv/studio´s gehad en bij het radiostation zijn we blijven hangen bij een journaliste die al 30 jaar in het vak zit en dus ook de militaire coup vd 80-er jaren heeft meegekregen. Natuurlijk werd destijds eerst alle media platgelegd of in beslag genomen en zij is daarna beschoten tijdens de hieropvolgende demonstraties. Raak! Er is hier in Su geen vakbond van journalisten en wanneer zij zich te kritisch opstellen worden ze nog wel eens bedreigd. (denk aan decembermoorden waar ook journalisten bij de slachtoffers zaten). Ze heeft mooie en minder fijne verhalen verteld en zo ook uitgelegd dat de jeugd geen benul schijnt te hebben wat er in de 80-er jaren is gebeurd. Het is bijna niet terug te vinden in de schoolboeken en ouders stellen het overbrengen vh verhaal over deze traumatische gebeurtenis uit onder het mom van " de kinderen zijn nog zo jong" totdat de kids oud zijn en men zegt "och, het is alweer zo lang geleden, we laten het maar rusten."
En dus stemt de onwetende jeugd er volgens haar lustig op los op meneer Desi Bouterse....
Al met al gaan we haar programma´s ´s lekker volgen via internet.
Oja, papa, bij het "Paterpietenpad" zijn we ook nog langs de non van de orde van tante Leida geweest. Zij kon inderdaad zuster Fredericka terugvinden in de boeken, echt leuk. Deze zuster, ergens in de 80 jaar, is nog zo fit als een hoentje en draait nog lekker actief mee in de hulpverlening. Ze woont in zo´n prachig eeuwenoud pand in hartje Paramaribo. Ze heeft heerlijk zitten vertellen over Surinaamse koetjes en kalfjes en ze nam ´s flink de tijd voor ons (en die mevrouw daar buiten op de stoep in de stromende regen die om hulp verlegen zat`" die kan nog best ff wachten!") Dit jaar gaat ze weer op en neer naar Tilburg naar de overige zusters, dus zeg maar dat ze d´r aan komt.
En wij ook........
Tot zo....
Lon & Jan
Voor de nacht hield het in dat we weggeblazen zijn door een live-band die van óns niet persee had gehoeven!!!! Een hindoestaanse band die het wel erg op een klaagzang zette en doorging tot de ochtendstond en die had alles behalve goud in de mond. Ons bed stond zo te trillen (wel netjes in de maat) het leek wel de trilplaat van Vanessa (ben dus een paar pondjes lichter). De schilderijen dansten aan de muur gezelli samen met de glazen in de kast, daar de band zich recht onder onze kamer bevond. Bij het krieken vd dag waren we zo verschrikkelijk chagarijnig dat Jan boos naar beneden gestoven is om zijn beklag te doen. Het toeval wilde dat onze deur uitkwam op het podium vd band.....en daar heeft Jan dan ook , netjes in pymama, z´n "woordje" gedaan!!!
Ze hebben het op een akkoordje gegooid "Nou, nog 1 nummertje dan." (van een half uur)!!!
De volgende dag heeft Jan via de poetsdames om de baas gevraagd en daar heeft ie nog een x zijn hartje gelucht, daar ons ten onrechte een rustig oord voorgeschoteld was. Fijn zo, klaar! Bleek later alleen de baas vd poetsdames te zijn!!!
Man man, wat een regen hebben we de laatste 2 weken gehad, en nóg, want het komt er met bakken uitgevallen. Het maakt ook zo´n lawaai op die golfplaatdakjes hier. En dit noemen ze dan de droge periode, ben dus razend benieuwd naar de natte! Begin het zoetjesaan verdacht te vinden dat we altijd in februari er ergens uitgeregend worden. Heb 4 paraplu´s gekocht in 10 dagen tijds, want telkens laat ik
´m weer ergens liggen als de zon schijnt....JOH!
Gelukkig houdt onze Rastafari/ taximan ons nauwlettend in de gaten en is hij er telkens right place right time. Momenteel staat het in onze kamer vol met pannetjes en emmers om de watervalletjes op te vangen en dit getiktak doet me denken aan Toontje Lager met "ik heb stiekem met je gedanst." ( we dansen ons dan ook suf, hebben toch niet veel beters te doen!!!!)
Het is echt visiteweer en dus hebben we wat bezoekjes afgelegd, lees pater-en nonnenroute, een internaat voor vg, en wat projecten voor munne swester. En met als klap op de vuurpijl hebben we het oudste radiostation van Su. aangedaan. Hebben hier een rondleiding door de tv/studio´s gehad en bij het radiostation zijn we blijven hangen bij een journaliste die al 30 jaar in het vak zit en dus ook de militaire coup vd 80-er jaren heeft meegekregen. Natuurlijk werd destijds eerst alle media platgelegd of in beslag genomen en zij is daarna beschoten tijdens de hieropvolgende demonstraties. Raak! Er is hier in Su geen vakbond van journalisten en wanneer zij zich te kritisch opstellen worden ze nog wel eens bedreigd. (denk aan decembermoorden waar ook journalisten bij de slachtoffers zaten). Ze heeft mooie en minder fijne verhalen verteld en zo ook uitgelegd dat de jeugd geen benul schijnt te hebben wat er in de 80-er jaren is gebeurd. Het is bijna niet terug te vinden in de schoolboeken en ouders stellen het overbrengen vh verhaal over deze traumatische gebeurtenis uit onder het mom van " de kinderen zijn nog zo jong" totdat de kids oud zijn en men zegt "och, het is alweer zo lang geleden, we laten het maar rusten."
En dus stemt de onwetende jeugd er volgens haar lustig op los op meneer Desi Bouterse....
Al met al gaan we haar programma´s ´s lekker volgen via internet.
Oja, papa, bij het "Paterpietenpad" zijn we ook nog langs de non van de orde van tante Leida geweest. Zij kon inderdaad zuster Fredericka terugvinden in de boeken, echt leuk. Deze zuster, ergens in de 80 jaar, is nog zo fit als een hoentje en draait nog lekker actief mee in de hulpverlening. Ze woont in zo´n prachig eeuwenoud pand in hartje Paramaribo. Ze heeft heerlijk zitten vertellen over Surinaamse koetjes en kalfjes en ze nam ´s flink de tijd voor ons (en die mevrouw daar buiten op de stoep in de stromende regen die om hulp verlegen zat`" die kan nog best ff wachten!") Dit jaar gaat ze weer op en neer naar Tilburg naar de overige zusters, dus zeg maar dat ze d´r aan komt.
En wij ook........
Tot zo....
Lon & Jan
