We zitten nog steeds in Nam, Surinam
Door: lonenjan
Blijf op de hoogte en volg Lonneke van Welie
10 Februari 2011 | Suriname, Paramaribo
Voorheen zijn zij hierheen gehaald vanuit Groningen en Gelderland daar de slavernij afgeschaft was en S. dus arbeiders nodig had. Deze Nederlanders werden echter tegengewerkt en konden moeilijk het tropische klimaat handelen en bezweken aan de tropische en ziektes, vandaar dat de contractarbeiders vanuit Azie aangevoerd werden.
De bevolkingsgroepen leven hier oha als goeie buurtjes naast elkaar. De synagoge staat naast de moskee (noem nog eens een plek ter wereld waar dat is) en 100 meter verderop staat weer een kathedraal.
Dat doen ze dus heel aardig.
Van de week weer 's een partij gefietst, deze x richting Domburg. Jan mat me helemaal af hier en ik meen dus ook wat medailles verdiend te hebben. Heenweg vette regen (Action-poncho natuurlijk weer vergeten) en terugweg was het baggeren in de snikhete zon met weer 's een zadel dat geen naam verdient. Loop nu dus een "bietje oarig" en dus schakelen we over op de taxi.
Ik zie een taxi staan zonder chauffeur, ik kijk wat beter in de auto en daar zie ik een opgekrulde Rastafari liggen te slapen. Hij wordt wakker van mijn gegiechel en doet 1 oog in de waakstand en zo onderhandelen we over de rit, met 1 oog gesloten( ik doe mee). Het onderhandelen gaat erover of de rit een eindje is of een eitje, de basis voor een goed gesprek!!!
Wanneer we achterin stappen, zitten we zga klem daar hij liever wat liggend rijdt, "lekker relaxed man!" Dus zijn stoel blijft gewoon in de slaapstand staan, hmm.
Hij draait godzijdank geen raggeamuziek (krijgen Jan en ik allebei bultjes van) maar wel schalt het Surinaamse levenslied door de auto met "Huil maar niet om mij" - om te janken dus. Vanaf de achterbank bewonder ik zijn lange vlechten, zijn bolle muts waar nog zeker 5 kg haar in verstopt zit, zijn baard en snor die volgens mij jaren geleden al op hol zijn geslagen en een zonnebril die iets wegheeft van een duikbril. Hij kraait het elkens uit vd pret, waarbij we steeds verblind worden van al het klatergoud in zijn mond (hij heeft duidelijk goed geboerd!). Ik vraag 'm ff te stoppen bij een fruitstalletje en wanneer we na 1 minuut weer terug zijn, ligt meneer weer uitgebreid in de krulstand te slapen! We zingen "m "vriendelijk" wakkeren en wurmen onszelf weer tussen de stoelen. Als we hem vragen ons te droppen bij een internaat tegenover het grootste hotel van Paramaribo, heeft hij geen idee waar we het over hebben.....en Jan moet hem meer dan eens wegwijs maken in de wirwar van straatjes!! Eenmaal op plaats bestemming merkt hij zelf kraaiend op cumlaude geslaagd te zijn voor de rit!
Enkele uren later wanneer we weer op zoek zijn naar een taxi, zie ik aan de overkant vd straat zijn wagen geparkeerd staan met weer niemand erin...maar wel zie ik een vinger met een erg lange nagel mij wenken......" hij lag toevallig te slapen!"
Van zo'n kerel kun je toch alleen maar fan worden....
Verder krijgen we ons dagelijks portie jammeren en bedelen door een man die er telkens weer een hele show van weet te maken...gisteravond was hij wel erg origineel door ons plots te passeren en zijn plastic jerrycan/collectebus van een afstand tegen Jan aan te gooien en vervolgens Jan te beschuldigen dat hij tegen z'n spulleke was aangelopen!!! Hij begon te gillen als een mager speenvarken en eiste excuses!!! Jan geeft "m deze halflachend maar nu wil hij grof geld zien voor zijn " zwaar gehavend" dingske.( en terrecht!!!)
Jammer dat ie agressief werd, want tsja....dan ga ik dus ook gillen, wie het hardste kan....de plaatselijke parkwacht schoot hierop te hulp (dacht dat ik een autosirene was) en meneer was ook weer klaar met zijn show en droop af.
Straatruzies komen hier sowieso regelmatig voor, zoals ook laatst bij het openbaar toilet, 6 dronken mannen versus de wc- juf...nou daar ga jij niet mee lopen....het vuur werd steed heter en heter en het duurde maar voort (waar halen ze de energie vandaan) maar Zij was het die boven die 6 kerels uitkwam qua decibellen.....The Voice of Nam, Surinam.
X kuskus
of om met Christels woorden te spreken
couscous
en nu zonder poes, want ons lieve Moucje is overleden, ons liefste Pinneke
en dus houden we nu voor enkele dagen stilte in 8
Greetz Jan & Lon
-
10 Februari 2011 - 20:33
R En I:
Hai Lonjan,
fijne laatste dagen en tot snel x
R en I -
11 Februari 2011 - 13:08
Mirjam:
Jammer dat het er bijna op zit he? Maar volgens mij hebben jullie een prachtige vakantie gehad. Ik ben erg benieuwd naar de foto's straks.
Goeie reis en tot gauw! Liefs van Mirjam