Indianenverhalen

Wat heeft het hier geplenst vanaf zaterdag. We zitten in de kleine regentijd waarin je dagelijks wat spat kunt verwachten, maar tnt was het heet droog en broeiierig en waren we dus al aardig verwend. Maandagochtend (slag)regende het zo hard dat ik de bui al zag hangen daar we naar Palumeu zouden afreizen (een indianendorpje in het Amazonegebied) met zo'n klein vliegtuigje, hmm met dit weer??? Eenmaal op het vliegveld, voorbereid op evt canceling, komt daar een frisse fruitige Fries aanstappen van 2 en een halve meter met een enorm hoofddeksel, waar nog nèt geen gaasje voorhing, korte broek met 2 prachtige benen eronder...hij was klaar voor de sjungel! Nou, met zo'n optimisme...het vliegveld gooide gelijk zijn deuren open en voordat we het wisten, zaten we hoog en droog boven de wolkjes (om met de woorden vd piloot te spreken). Heb nog nooit zo'n mooie vlucht gemaakt, je ziet zoveel jungle, het is 1 grote broccoli. Je vliegt niet zo erg hoog en dus zie je ook de gebieden met gouddelvers en bauxietmijnen. Bijna de hele reis heeft er een regenboog met ons meegevlogen, te mooi gewoon. Landen in Palumeu doe je trouwens lekker in het gras. Het dorpje heeft zo'n 200 inwoners verdeeld over 2 indianenstammen (Wayana & Tryo) die wonen langs de Tapanahonirivier. Ons houten optrekje staat ook aan de waterkant met meer dan mooi uitzicht op het regenwoud. Regelmatig zie je een koreaal voorbij komen (uitgeholde boomstam gebruikt als bootje) met aan de roeispaan een indiaan, mn in de ochtend is het hier spitsuur maar dan nèt weer anders als met die filles van ons. Vissen worden dan uit de netten gehaald. In de rivier kun je gewoon zwemmen en zelf kanoen we er ook lekker op los. (niet aan te raden wanneer je last hebt van een bloedende grote teen ivm piranha's).
De indianen leven hier voornamelijk van casave (een soort pieperachtige wortel, best lekker) en van vis en wild, welke ze zelf vangen. Tegenwoordig schieten ze het wild af met een gun want met de speer wordt zo'n knoeiboel!!! Vis wordt nog wel gevangen met metalen pijl en boog. Koken wordt nog ouderwets gedaan op een vuurtje want electriciteit is in het dorp niet aanwezig. Daar waar de indianen vroeger lang haar hadden, hebben ze nu, de jeugd althans, een punkkapsel.(zij- en achterkantje weggeschoren, erg hip... ga Jan zometeen ook een beetje bijpunten)

We zijn met ons Palumeu-clubje van zo'n 10 man en wat gidsen een berg wezen beklimmen, de Poti Hill, waarvoor je eerst een stuk door de jungle moet. Voor zulke wandelingen is het handig om een stok bij je te hebben, dan gaat het allemaal net wat soepeler. Oke... wie was er al na 10 minuten haar stok kwijt? Juist!(al babbelend ff tegen een woudreusje gezet) En denk je dat er ergens in het woud nog een geschikte stok te vinden was? Nee dus. En wie werd er toen flink getackeld van achter door zo'n wortel van een woudreus? Juist, alweer goed! Jan heeft de wortel rood gegeven!!! En terrecht!
Ik had al vanaf het begin vd tocht dat ik iets wilde vragen aan de gids, maar ik kon er niet opkomen.....Pas tegen het eind vd trip, toen die Zwarte Weduwe op mijn kruin landde, wist ik het weer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

By the way, we hebben ook een paar grote ara's zien vliegen, ze schijnen altijd in paren te leven. Verder nog wat vremede vogels, brutale apen, holen vd zwarte weduwe en een oranje rat ontmoet. Heb trouwens laatst een soort rat in een kooitje gezien van serieus een halve meter lang,(de staart niet meegerekend want als we daaraan beginnen...)en hij was zo dik als een tonnetje. Deze vatsige rat heette Spikkeltje. Iets voor Aayen & Anitata?

Hebben vd week ook weer een supertrip gehad, een boottochtje in de avonduren, het donker dus....op zoek naar kaaimannetjes en oerwoudgeluiden. We waren net lekker op dreef tot we plots een paar druppels zagen met onze Action-zaklamp (waarvoor dank Merel). Dit eindigde in een stortbui zoals ik `m nog niet eerder had meegemaakt. Met een zielig ponchootje (wederom vd Action) was ik dus binnen 10 tellen zeikenat...en een lawaai dat die regen maakte op het water en dat in het donker met geen idee wat er om je heen zwemt...en met een nuchter Hollands koppel achter me die alleen nog maar weet uit te kramen:" waar gaat dit over, wat zijn we aan het doen??? dit is toch niet normaal"...als dat niet garant staat voor een stuiplach, ik kwam er bijna niet meer uit. Dit was absoluut m'n hoogtepunt vd reis.(anderen deelden deze mening bepaald niet!)

Verder hebben we nog een lesje pijl en boog schieten gehad. Mijn pijl kwam niet verder dan recht voor mijn voeten, kon het ding niet handelen. Daarintegen schoot Jan natuurlijk de pijl dwars door het bord heen (wat geloof ik ook niet helemaal de bedoeling was!) Gelukkig heb ik wel aanleg voor het fluiten op een zwijnenbotje (na wat hulp vh dorpshoofd) en hiermee kan ik het wild dus lokken zodat Jan het kan afschieten. Ieder z'n ding!

De Sula
Er was eens een stroomversnelling / soort waterval, een sula genaamd. Wat zeg ik...er was eens een rivier vol met sula's en die hebben we 's ff lekker afgehandeld.
De rivieren hier liggen helemaal vol met rotsen, waarvan je veelal alleen de bovenkant ziet liggen. De bootsman heeft de "kaart" volledig in zijn hoofd.(hoop je) Na zo'n dik uur varen kwamen we bij Mabuka, waar we (lees ze) visjes (formaat guppie) gevangen hebben en tevens piranha hebben gehengeld. Na een lekkere BBQ aldaar zijn we riching de reuze sula's gegaan. De weg erheen was soms vrij heftig met golven in het bootje (een nieuw bootje/de lak ws nog nat/en wij waren proefkonijn),
Eenmaal bij de big sula was het genieten vd grote rockpartij met vele watervallen, het leek wel een Wellness-oord. Na een partij geklauter en gedoe weer de boot in en deze x stroomopwaards richting huis. Alleen bij het pittige stuk waar we op de heenweg al moeizaam doorheen kwamen (denk aan rotsen en kolken/ soort van piranha-atractie vd Efteling!) kwamen we er dit x dus niet doorheen!!! Help!! Heb even grote vrezen gevrees met naast ons een dikke kolk, terwijl we de boot niet die stroomversnelling opkregen en er weer golven in het bootje sloegen. Uiteindelijk is er wat ballast!!! overboord gegooid ( hm, wij vrouwen werden dus gedropt op een rotspartij in het water) en de mannen zijn het nogmaals gaan proberen. Deze x lukte het nèt. Ondanks dat we het prima naar onze zin hadden op die ene rotsblok van 2 bij 2 meter in dat kolkende water zijn ze ons toch maar komen oppikken aan de andere zijde. Ze voelden zich een hele piet die mannen en vinden dat ze een medaille hebben verdiend!
Gelukkig zitten mijn oren nog steeds verstopt vw het vliegen en dus hoef ik het niet aan te horen!
Ben al met al ff uitgesulaad.

Gaan nu "meloen vouwen" .
(je moet de touristen toch een beetje bezig houden)

Dag doeg
groetjes thuis en een fijn weekend
X lon en Juan Alvarez del Torro (nieuwe heldennaam)