Dan Paati en Jan gaatie

Hoi die haai,

Na het rustieke boerenbuitenleven achter ons te hebben gelaten, zijn we nu verzeild geraakt in het stadsleven. Het zit slechts 5 minuten van elkaar vandaan en toch is het een verschil van dag en nacht. Leuk! Heb een ruim appartement tot m´n beschikking, welliswaar weer één met koude douche maar bovenal is het hier knuskes.
Vanuit m´n woonkamer hoef ik alleen maar ekkes te wuiven naar de buschauffeur en deze stopt dan voor m´n keukendeur. Best wel handig voor een niet-van-de-tijd-meid.

Inmiddels is Janneman alweer op Holland aan, sterker nog, z´n eerste klus is alweer binnen! Heb hem zondagdagmiddag enorm uitgewuifd op het vliegveld...toch wel een beetje vreemd om hem te zien vertrekken. Toevallig trof ik hier bekenden aan die een zusje aan het uitzwaaien waren en dus had ik een gezellige lift terug en gelijk een etentje aan de boks hangen....
Maar eh...Jan en ik hebben 6 gezellige weken gehad en nu nog 4 voor mij.
Voel me, ondanks m´n werk, wel een beetje een overwinterd luxepaardje...hinnik.

Afgelopen week zijn we naar het binnenland geweest. We hebben het dan over een prachtig lappie Amazone, wat ze hier 'het bos' noemen. Zo maken de Surinamers wel meer gebruik van mooie bescheiden bijnaampjes voor grote gevallen als de Wijdeboschbrug, die hier 'Bosjesbrug' genoemd wordt of het uit de kluiten gewassen hotel Krasnapolsky, die in de volksmond 'Krasje' heet.
Mijn Tomtomgod noemen ze bv ook gewoon Jan....
Goed, we zijn vertokken met een volgeladen tourbus waaronder de Chinese versie van Ici...(is weer s wat anders)
Een rit van zo´n 3 uur naar Atjonie bij het Brokopondomeer en daar stopt de weg naar beneden en werk je verder alles af met korjalen (uitgeholde boomstammen. Vet!)
Geen autoverkeer meer, wel zijn er in het binnenland vele kleine vliegveldjes met graslandingbaantjes, waar we met de terugweg gebruik van hebben gemaakt. (klein tuigje voor 10 personen incl. piloot, suuuperrrr!)
Onze trip ging naar het kleine eilandje Danpaati, wat nog enkele uurtjes varen was in de Surinamerivier.
Je komt langs vele kleine bosnegerdorpjes waar je aan de oever steeds weer groepen vrouwen hun wasje ziet doen en de kinderen lekker speels aan het rondspetteren zijn (zo wil ik elke dag wel een wasdag).
Mooi tafereel en ze zijn nog goedzwaais ook.
De rivier heeft vele sula´s (stroomversnellingen) vanwege de grote stenen/rocks in het water, welke nu dus onder water stonden vanwege al die bakken regen van de laatste tijd. Betreft de bootsmannen, zij dienen de rotsenmap goed in het hoofd geprent te hebben, deze precies weten te traceren ookal zie je ze niet met het blote oog. Echt ongelooflijk als je je bedenkt dat we s avonds in het donker op kaaimannentocht zijn geweest en deze mannen totaal in het donker, (zelfs geen maanlicht, daarentegen wel een overdosis vuurvliegjes) weten hoe om de niet zichtbare rocks heen te manouvreren.
Op zo´n moment begrijp ik niet wat ik daar zoek... in het donker, sula´s, klein bootje, kaaimannen en ander gespuis...je vaart gewoon een donker gat in .... en dan toch weet de bootsman met een zaklampje wat beestjes te vinden (2 kaaimanbruine ogen, die keken de bootsman aan tralalala)
Eén grote kick om snachts zo vet in het 'bos' te zitten.

Op Danpaati, een eiland van 40 bij 600 meter, hebben Jan en ik de honeymoonsuite gekregen ( zien wij er getrouwd uit dan?) welke op een beregoeie locatie lag, een houten cabin aan de waterkant met veranda boven het water en een sula voor je snufferd...niet slecht!
Je doet alleen geen oog dicht door al dat watergekletter, hese brulkikkers en gestoei met bedvlooien ...maarja da´s de prijs die je betalen moet voor het 'bos'. (vond t niet zo duur)


Danpaati is verbonden aan de stichting Bonama die een zorgproject heeft opgezet om bosnegerdorpen in de omgeving te betrekken bij de ouderenzorg en kinderopvang. Je mag hier als toerist meewerken, wat voor mij doorslaggevend was om deze stek uit te kiezen, maar wegens omstandigheden die mij wat raar in de oren klonken ging dat helaas niet door.
Zodoende hebben we ons beziggehouden met boswandelingen (Jan heeft nog erg cool aan een liaan gezwieberd over het water heen ), hangmatteren, lekker eten en we hebben enkele dorpjes bezocht zoals Dan en Pikin Slee, een kustenaarsdorpje waar een groep rastafari´s woont die nogal bedreven zijn in houtsnijwerk, knap.
Ze toveren van alles uit een boomstam, bij voorkeur gemaakt uit 1 stuk.

Een kleine oma die we tegen het lijf liepen, vroeg Jan om zijn Lowlandsbandje die hij nog steeds als trofee draagt, oma liep er maar wat trots mee weg! Tevens was er een Marronmuseum (die ik ga bijschrijven als meest saaie en trage vakantiemomentje ivm eindeloze vragen aan gids met groep...zucht)
Marrons zijn zoals ik al eerder beschreef, de nakomelingen van de destijds weggevluchte slaven die zich in de jungle gevestigd hebben, ver weg van de toen Hollandse slavendrijvers die vrachten soldaten uit Nederland lieten overkomen (alleen die bootreis al in die tijd was natuurlijk ellende)om deze slaven weer gevangen te nemen...wat overigens voor geen meter lukte...
De slaven waren natuurlijk zoveel meer op hun gemak in het 'bos' dan de jonge Hollandse tienersoldaatjes die binnen no-time omkwamen door vele tropische ziekten, moerassen, hinderlagen en dat met zo´n broeierig klimaat...
Ze dienden hele kampementen mee te sjouwen de jungle in...een log traag leger dus.
De slaven leerden hun omgeving steeds beter kennen door hulp van de indianen die daar ook woonden. (zij zijn overigen nooit tot slaaf gemaakt vw hun lichaamsbouw, het plantagewerk was schijnbaar te zwaar voor hen)
Zodoende wisten zij al rap bv de medicinale werking van bepaalde bomen en planten. Je kunt het zo gek niet bedenken of je hebt er een boompje voor... kook de hars van die boom ivm malaria, trek thee van dit blad tegen diabetes of het heeft een pijstillende of ontstekingsremmende werking of neem en tak die keihard naar knoflook ruikt.
Ook heb je de zogenaamde telefoonboom waar je als kind al snel mee bekend werd als je verdwaald was. Ram met een stokkie tegen de stam en dan is de klank tot zo´n 10 km verderop te horen, eigenlijk hetzelfde wat geldt voor de tamtam (of hoe heet dat trommeltje Helma? ) die ook communiceert over zo´n afstand.
Ntuurlijk zijn we ook weer s de dupe geworden va zo+n culturele avond waarin dames uit een dorpje de oude slavendansen zingend opvoerden. Ook dit kon dienen om boodschappen door te geven evenals de manier waarop een strik gedragen werd.
Echt prachtig en zó knap die moves...en een schik dat die dames hadden, mn op het moment dat wij blanke stijve harken werden uitgenodigd voor een dansje...
En gillen joj toen Jan z´n crockklompen uitgooide!

Verder was 'sanitair ontspannen' toch we hét begrip op het eiland.
Na het eten of een activiteit kon je je even lekker sanitair ontspannen... pffff....nou die zit er nu dus lekker in, nietwaar Jan?

Nou, dat is wat ik nu ook ga doen...maar niet voordat ik nog ekkes vertel over de story van een reisgenoot die een nogal forse vormloze tante had die op feestjes er altijd bij was en waar de voorkant van de achterkant te onderscheiden was door de brosche die zij altijd droeg!!!
Dèr!

Groeten truste...Jan succes met de koude, alhoewel ik hoor verhalen over op komst zijnde lente...geniet van de warme douche X
Jullie allemaal

PS Jan en ik zijn trouwens nog herkend bij de Chinees door een indiaan die ons herkende van het NOS journaal!
Jan heeft inderaad wel wat weg van Joop van Zijl...
Gezegd at ik de indiaan herkende van de vroegere zondagmiddagwesterns op 'de Duitser'..."nee hoor" had ie nooit aan meegewerkt....
pfff slapen nu....

PS 2 Weinig te PS-en vandaag, alleen dat ik op de route lig van de dagelijkse discobus waar je heel blij van wordt...

Kiekjes volgen....Doeg dag lalalater Lon x