Hondsdol

Wat is het toch gezelli hier in de Wichersstraat, zou me zo bij de buurtvereniging willen aansluiten.
De eigenaren, een Javaanse familie (er zitten erg veel Javanen in Suriname) lopen echt over van gezelligheid en gastvrijheid. We kunnen de hele vakantie op dit adres blijven, wat dus perfecto is als uitvalbasis.
De hele fam. heeft wel even in Nederland gewoond en hebben er nog steeds broers en kids wonen.
In `75 met de onafhankelijkheid mochten de Surinamers kiezen voor het Nederlandse of Surinaamse passaporte. Voorwaarden waren toen erg goed in Nederland en dus kozen veel S. voor het Nederlandschap. Ze kunnen hier altijd nog op terugkomen. Voor de Surinamers die wij spreken is bijna iedereen wel in Nederland geweest en de meeste hebben er ook (voor even) gewoond. Banden zijn heel sterk met Nederland, mn daar ze er allemaal wel een broer moeder of zoon hebben wonen.Er wonen momenteel zelfs net zoveel Nederlandse Surinamers in Nederland als in Suriname.(elk zo'n half miljoen)

Oke, we hebben weer s gefietst, deze x naar " Op weg naar zee".
Nounou nounounounounounounounounouno
nnounounounounounounounouno
unounounounounounounounouno
unounounounounoun nou.
Over het verdere verloop van deze tocht zal ik maar niet uitwijden, of er moet behoefte zijn aan een verhaal over hobbels & bobbels, hitte, regen, zandhappen en stoflongen, verschroeide kuiten, wegopbrekingen, papegaaien, pijne billen en vooral gemiste afslagen. Ach, ik zal het jullie besparen maar we hebben wel ons doel gehaald, het park met Hindoe-beelden. De terugweg was ons wat beter gezind met een vriendelijke familielift.

Laatst zat er 's avonds in de tuin een slang en dus riep ik " hé, een tuinslang....".Gelijk springt de hele familie van de stoel, er wordt gegild, gebeld, tuingereedschap wordt opgetrommeld en deuren gesloten. De huisbaas haalde uit met de schep en zette m achter z'n nek. Het duurde nog wel ff voordat hij uitgekronkeld was, een taaie pier!
Iedereen weer ontspannen. Ze schijnen hier bijna niet meer voor te komen, de Swypies, maar heb er toevallig??? in 1 uur al 2 voorbij zien komen. Heb een slange-oog!

By the way, kan iemand ons vertellen of Zorro een Hindoe is of dat hij gedoopt is?
Ik meen het laatste, hij komt toch uit Z-Amerika waar het veelal katholiek is?Maar Jan meent dattie bekeerd is. Graag meer info.

Oke, gister weer op de fiets gestapt.
Nieuw zadel...nieuwe kansen.
Lekker met de fiets bootje in bootje uit, waarbij we lekker ouderwets afgezet zijn, zowel aan de oever als financieel. ipv 0,35 ct te betalen hebben we 3500 ct betaald. Voelde weer vertrouwd!!! We hebben de route genomen naar de Leonsberg, (ford) Nieuw-Amsterdam, Frederiksdorp, alwaar de vroegere plantage als enige in Suri helemaal gerenoveerd is. In deze buurt zijn we een alleraardigst dijkje afgecrossed met aan beide kanten de zij-armen vd Commewijnerivier met houten huisjes erlangs met ieder hun bootje en dat tussen de palmen en jungletuin. Echt zò mooi, hier hebben ze het woord pitoresk uitgevonden. Net toen ik Jan riep: (hij ligt altijd een halve km voorop) " Het is hier een waar paradijs" , schiet er een grote hond uit het struikgewas, blaffen grommen... hij probeert Jan te pakken wat niet lukt en komt dus als een wilde op mij afgestormd. Ik kan dus niet uitwijken op dat dijkje met dat water aan beide kanten naast me. Paniek!!!(had dit moment graag vastgelegd op camera, maar ik was ff druk) Ik denk dat ze me in Paramaribo hebben horen schreeuwen:"Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan"
Ikke fietsen, Gerrie Knetepap was er nix bij, en eenmaal vaart... de benen in de lucht gegooid (m'n vroegere balletjuf Vera Dans zou trots op me zijn geweest). Helaas was ik net iets te laat waardoor hij 1x raak kon happen in mijn inmiddels ook al verbrande kuit en jawel...het bloedde(tenminste ala je er heel hard in kneep!). Heb iig nog urenlang een gebitje in mijn been gevoeld, heel bijzonder en ben vanaf nu bang voor honden, geblaf, geritsel, struiken, fietsen en associeer maar ff verder. Jullie horen het nog wel of ik hondsdol geworden ben.

Vervolgens de route via Marienburg, Alkmaar en Tranmanjero voortgezet om aldaar een slaapplekje te zoeken die er niet was. Het enige appartementencomplex zat vol met stratenmakers en dus heeft de hotelbaas ons maar, bij gebrek aan een slaapplek, naar huis gebracht met de fiets in de kattenbak. Hij wilde op het eind nog wel ff vermelden dat hij een vloertje bij Borsato gelegd heeft.
Nou dat lijkt mij ook een mooi eind van dit verhaal.

Voor nu toedeloe
en ik zeg maar zo, ik zeg maar woef.

XXX